Como alimentarnos segundo a nosa idade / Nenos de 4 a 11 anos

Facer un mal uso dos complementos multivitamínicos

Deben ser prescritos baixo a supervisión dun médico ou un especialista en Nutrición, e só en casos específicos, cando non é posible mellorar a calidade da dieta ou cando existen situacións de risco de que se produzan déficits nutritivos específicos (enfermidades agudas ou crónicas, inapetencia de longa duración, etc.)

Con todo, algúns pais e nais cren que a única forma de facer que os seus fillos tomen as vitaminas e os minerais necesarios é proporcionarllos en forma de granulado ou pastillas xa preparadas. Os anuncios adoitan dicir que a dieta non basta para satisfacer as necesidades do organismo nese sentido. Como é moi fácil comprar suplementos deste tipo, e o seu prezo non resulta elevado, moitas persoas decántanse por esta opción. En numerosas ocasións, excédense nas doses de vitaminas e minerais, crendo que así mellorará a súa saúde, estarán máis enérxicos ou evitarán moitas enfermidades. Cada vez son máis os estudos que confirman o perigo desta práctica.

Dar suplementos deste tipo pode ser prexudicial, por tanto, os pais nunca deben ofrecelos aos seus fillos sen consultar previamente cun profesional. Os suplementos non deben ser usados como substituto dunha boa comida, senón como complemento en caso de requirimentos extras (certas prácticas deportivas, determinadas enfermidades, etc.) Os nenos teñen unha dose suficiente de vitaminas e minerais si seguen unha dieta variada con alimentos de todos os grupos básicos.

Nenos reboludos, nenos mais sans?

A pesar de que a difusión de datos fehacientes sobre as vantaxes dunha correcta alimentación contribuíron a debilitar crenzas erróneas, aínda persisten algunhas. Entre elas, aínda que cunha afortunada tendencia a diminuír, cóntase a de que un neno reboludo (obeso) é máis san que un delgado. Pero nada está máis lonxe da verdade, en tanto que a saúde dun neno non se mide só polo seu peso senón tamén polo seu aspecto e pola vitalidade con que se desenvolve normalmente.

A obesidade infantil é un proceso no que se produce unha acumulación de graxa excesiva en relación coa media normal para a súa idade, sexo e talla. No 95% dos casos aparece porque o achegue de enerxía da dieta supera ao gasto e o excedente almacénase no organismo como tecido adiposo ou graxo. A obesidade infantil duplicouse nos últimos 17 anos en España e afecto a un 10% dos nenos de entre 6 e 12 anos, debido principalmente aos cambios que se produciron nas últimas décadas en canto aos hábitos alimentarios e estilo de vida. Actualmente a dieta é demasiado rica en hidratos de carbono sinxelos, graxas e pobre en fibra e outros elementos reguladores (vitaminas e minerais). Existe un fácil acceso a cantidades ilimitadas de alimentos con “calorías buxán” (lambetadas, refrescos, bollería, snacks…), festéxase calquera acontecemento da vida do neno con “comida lixo”, substituíronse os xogos ao aire libre ou o deporte por outras actividades extraescolares sedentarias... Doutra banda, hai estudos que demostran que o hábito de ver demasiada televisión, ademais de aumentar o sedentarismo, propicia comer alimentos excesivamente ricos en calorías e por tanto o risco de sobrepeso ou obesidade. A curto prazo, as consecuencias máis frecuentes da obesidade son alteracións psicosociais; mesmo en idades temperás o neno obeso é descrito despectivamente polos seus compañeiros, ten problemas de relación, etc. A medio prazo, prodúcense alteracións ortopédicas (problemas en xeonllos e cadeiras), respiratorias e cutáneas. Así mesmo, débese ter en conta que a obesidade infantil aumenta o risco de obesidade na idade adulta. O 75% dos nenos obesos serán obesos de adultos e a obesidade é factor de risco de: diabetes, hipertensión e alteracións dos lípidos en sangue (aumento de colesterol e de triglicéridos) O tratamento da obesidade deberá ser levado a cabo sempre baixo unha estrita vixilancia médica e dietética e comprende: a formulación dunha dieta baixa en calorías (nunca estrita) e o fomento da actividade física. Deste xeito lógrase unha perda de peso adecuada sen que exista risco algún para a saúde dos nenos.

Incluír como norma nos comidas refrescos azucarados en substitución da auga

Ás veces o seu fillo vai pedir un refresco nun restaurante de comida rápida ou unha bebida de froita que vexa anunciada na televisión ou pide sempre nas comidas, en lugar de auga, este tipo de bebidas. As bebidas artificiais con sabor a froita e os refrescos que conteñen azucre ou outros edulcorantes calóricos engadidos (fructosa) son produtos da categoría dos doces, polo que deben consumirse ocasionalmente, co fin de respectar o equilibrio dietético.

Recentemente, varios estudos alertaron do aumento da obesidade infantil, un fenómeno que pode atribuírse, en parte, ao consumo abusivo de bebidas azucaradas. Os nenos que consomen varios refrescos deste tipo cada día incrementan o seu risco de obesidade en máis dun 50%. No entanto, este tipo de bebidas, consumidas ocasionalmente e con moderación, poden formar parte dunha dieta saudable e equilibrada.

En canto á súa composición nutritiva, cabe destacar as calorías do azucre que poidan conter, de non ser que se trate de bebidas lixeiro nas que se substituíu o azucre por edulcorantes químicos sen calorías. As calorías que achegan son "buxán", é dicir, que non nutren ao organismo. Unha lata de refresco edulcorado con sacarosa (azucre común) contén uns 35 g desta sustancia (o equivalente a 6 terrones pequenos de azucre) A adicción de gas carbónico que se disolve moi ben en auga e de azucre son ingredientes comúns nas bebidas refrescantes. Algunhas delas conteñen cafeína (sustancia excitante) e cantidades variables de ácido fosfórico. O fósforo é un mineral que se une ao calcio reducindo a súa absorción e aproveitamento por parte do organismo, polo que non se recomenda un consumo excesivo, especialmente no período infantil, dada a importancia do calcio no correcto desenvolvemento da masa ósea.