Como alimentarnos segundo a nosa idade / Persoas de máis de 60 anos

Acéptase o criterio de considerar que unha persoa se atopa na terceira idade a partir dos 65 anos, aínda que esta apreciación nunca é exacta, pois ocorre que o envellecemento é un proceso progresivo que non todas as persoas sofren coa mesma intensidade. Actualmente utilízase o termo de “moi anciáns” para os que teñen máis de 80 anos e así diferencialos dos máis novos, dada a lonxevidade crecente que en xeral se observa na poboación.

Existen claras diferenzas entre a forma e estrutura corporal dun organismo novo e dun ancián. Estes cambios prodúcense co paso dos anos e a un ritmo moi diferente segundo as persoas –inflúen tanto os factores xenéticos como os ambientais ou da contorna en que vivimos-. Por este motivo, cando os mencionamos, non podemos referirnos concretamente a ningunha idade determinada, xa que todos estes cambios e limitacións fisiolóxicas a unhas persoas chéganlles antes que a outras.

Cambios corporais, fisiolóxicos e funcionais

Composición corporal

Durante o proceso de envellecemento teñen lugar unha serie de cambios na composición do corpo como son:

• Aumento da masa graxa, principalmente aquela que envolve ás vísceras (riles, fígado, etc.) con respecto á etapa adulta:
  • 18% home adulto. 36% no ancián.
  • 33% muller adulta. 45% na anciá.
• Redución da masa muscular, que implica:
  • Diminución da auga corporal total; aumenta a tendencia ou o risco de deshidratación.
  • Diminución da masa ósea; maior risco de fracturas e de osteoporoses, especialmente en mulleres.

Como consecuencia dos cambios na composición corporal e xeralmente, do descenso na actividade física, as persoas maiores deben tomar menos calorías en comparación con etapas anteriores da súa vida; xa que de non ser así, de forma progresiva téndese a engordar.

Modificacións fisiolóxicas e funcionais

• Aparello gastrointestinal:
  • Redución da secreción de saliva e tendencia á sequedad bucal (xerostomía).
  • Adelgazamento e atrofia das encías, ausencia de dentes, próteses dentais.
  • Perda de forza muscular mandibular e de potencia de masticación; menor poder de triturar os alimentos.
  • Diminución das papilas gustativas; altérase o sentido do gusto ou a percepción dos sabores.
  • A nivel do esófago, maior risco de atragantamiento e de disfagia (dificultade para tragar sólidos ou líquidos), debido a unha alteración do mecanismo da deglución.
  • Tendencia ao reflujo, por unha menor competencia do esfínter que separa o esófago do estómago.
  • No estómago prodúcese unha menor secreción aceda e unha atrofia da mucosa que o recubre interiormente; fanse máis lentos os movementos de propulsión de alimentos cara ao intestino e o baleirado gástrico (dixestións máis lentas e difíciles).
  • No intestino, atrofia da mucosa progresiva que dificulta o aproveitamento dos nutrientes dos alimentos, dexeneración nerviosa que afecta á motilidad ou movemento intestinal e ao reflexo de defecar, modificacións na flora bacteriana do intestino groso; tendencia a sufrir flatulencia e estreñimiento.
• Perda parcial de capacidades sensoriais: olfacto, gusto, visión e audición.